درمان ورم ملتحمه و سایر بیماری‌های چشم با عسل طبیعی

درمان ورم ملتحمه با عسل یکی از روش های طبیعی است که توسط برخی افراد استفاده می‌شود. این موضوع کشفی جدید یا خبری نیست که در صدر اخبار روز قرار بگیرد. جزئیاتی دقیق از سال ۳۵۰ قبل از میلاد و زمانی که ارسطو کتاب “Historia Animalium” (تاریخ حیوانات) را نوشته است، وجود دارند. بنابراین چرا ما این روش سنتی درمان چشم را رها کرده‌ایم؟

ویدئو درمان ورم ملتحمه و سایر بیماری‌های چشم با عسل طبیعی

در مالی و طب سنتی هندی، عسل برای مدت‌های طولانی برای درمان اختلالات چشمی مورد استفاده قرار می‌گرفته است. مایاها نیز از عسل برای درمان چشم استفاده می‌کرده‌اند. روسیه، مصر و رومانیا تنها چند مورد از کشورهایی هستند که گزارشاتی ارائه داده و اثبات کرده‌اند که عسل می‌تواند داروی مناسبی برای درمان بیماری‌های چشم باشد.

درمان ورم ملتحمه با عسل

– در دوران باستان، عسل بدست آمده در آتیکا دارای اعتبار ویژه‌ای به عنوان یک ماده درمانی برای بیماری‌های چشمی به شمار می‌رفت.

– در مالی برای درمان موضعی سرخک و در زمان ابتلا به سرخک برای جلوگیری از زخم مخروطی، از عسل استفاده می‌شد.

– در کالج پزشکی رانگاریا در هندوستان، عسل برای درمان زخم قرنیه چشم، ورم پلک (التهاب پلک چشم)، التهاب ملتحمه و التهاب قرنیه استفاده می‌شده و همچنین در درمان بیماری‌های مختلف قرنیه نیز موفق بوده است.

سارما، یکی از جراحان چشم در کالج پزشکی رانگارایا هندوستان زخم‌های باکتریایی قرنیه را با استفاده از عسل درمان کرده است. در این تحقیق، با بهبود بیش از ۶۰٪ موارد، بطور کلی نتایج خوبی بدست آمد.

در گزارش دیگری، استفاده از عسل به جای وازلین درون یک پماد چشمی سولفیدین ۳٪ برای درمان سه مورد ابتلا به التهاب قرنیه شرح داده شده است.

همچنین در موردی دیگر توضیح داده شده است که سوختگی آهکی قرنیه بوسیله عسل خالص درمان شده و در طی ۱۲ روز، نصف بینایی چشم بازگشته است؛ و موارد متعدد دیگر التهاب قرنیه خنازیری به درمان بوسیله عسل خالص واکنش نشان داده‌اند.

زنبوردرمانگرهای روس روشی را کشف کردند که از عسل برای درمان چشم استفاده نمایند: محلول‌های آبی غلیظ یا ۲۰ تا ۲۵ درصد در زیر پلک چشم مورد استفاده قرار گرفت تا سوختگی‌های حرارتی و شیمیایی چشم، ورم ملتحمه و عفونت‌های قرنیه درمان شوند.

عسل چگونه می‌تواند اختلالات چشم را درمان کند؟

اثر درمانی عسل بوسیله خواص ضد التهابی، ضدبا کتریایی و ضد قارچی آن توجیه می‌شود.

تحقیقات علمی

* در سال ۱۹۹۵، مه‌یر برای درمان خروج چرک از چشم، به عسل اشاره کرده است.

* در سال ۱۹۸۲، ام.اچ. اماراه مقاله «مطالعه بالینی استفاده موضعی از عسل زنبور در درمان برخی بیماری‌های چشمی» را در «پژوهشنامه طب اسلامی» منتشر کرد. این مقاله، درمان موفقیت‌آمیز التهاب قرنیه، ورم ملتحمه و ورم پلک توسط عسل را در مصر گزارش می‌کند.

در این تحقیق، عسل همانند یک پماد چشمی، در زیر پلک پایینی چشم بکار رفت. در ۸۵ درصد از موارد بهبود حاصل شد، در حالی که وضعیت ۱۵ درصد باقیمانده بدتر نشد. گزارشاتی مبنی بر احساس خارش و قرمزی موقتی چشم بلافاصله بعد از قرار دادن عسل درون چشم وجود داشتند، اما این علائم باعث توقف درمان در ۱۰۲ بیمار مورد آزمایش نشدند. واکنش مشابهی توسط یکی دیگر از محققان که از عسل در چشم پزشکی استفاده می‌کرد، گزارش شده است.

* در سال ۱۹۹۹، پی. پوتشینکوا مقاله «قدرت درمانی عسل در چشم پزشکی» را منتشر کرد که عسل زنبور بدون نیش توسط مایاها برای مقابله با آب مروارید مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

* پیتر مولان در سال ۲۰۰۱ تحقیق با عنوان «عسل دارویی تأثیرگذار و کاربرد آن در پزشکی مدرن» منتشر کرد که در آن، چگونگی استفاده همیشگی از عسل در درمان مشکلات چشم را بررسی می‌کرد.

* آ.ت.م.م علی در سال ۲۰۰۳ در مقاله خود با عنوان «جلوگیری از زخم‌های ناشی از بخار آمونیاک در موش‌ها با استفاده از عسل طبیعی» که در نشریه Nutritional & Environmental Medicine منتشر شد، توضیح دیگری درباره اثرات درمانی عسل در بیماری‌های چشم ارائه می‌دهد که شامل اثر سوزش (حساسیت) و شروع روندهای درمانی چشم می‌شود.

* در سال ۲۰۱۱ اس. اُوِیدات و همکارانش در تحقیق خود با عنوان «استفاده از عسل بصورت موضعی در درمان خراش‌های قرنیه و التهاب قرنیه ناشی از اندوتوکسین در یک مدل حیوانی» توضیح دادند که چرا عسل در درمان التهاب قرنیه مفید است:

« عسل در التهاب قرنیه جهت کاهش سطوح عامل‌های آنژیوژنیک (VEGF و TGF-beta)، سیتوکین‌های التهابی (IL-12) و کموکین‌ها (گیرنده ۵ کموکین CC (CCR-5)) تأثیر مثبتی دارد».

در هندوستان، عسل لوتوس (لاله مردابی) به عنوان داروی بیماری‌های چشم در نظر گرفته می‌شود، اما در طب هندوستان کاربرد متفاوتی دارد. عسلی که هندی‌ها بصورت دارویی استفاده می‌کنند، عسلی نیست که ما می‌شناسیم. مطابق آیورودا (Ayurveda) ۸ نوع عسل مختلف وجود دارند که از ترکیب عسل‌های تک‌گل مختلف بدست می‌آیند. عسلی که هندی‌ها برای درمان اختلالات چشمی استفاده می‌کنند، عسل ماکشیکام است که در درمان هپاتیت، بواسیر، آسم، سرفه و سل نیز کاربرد دارد.

عسل و چشم

ابوعلی سینا می گوید: «عسل دید چشم را زیاد می کند».

در مصر قدیم عسل به عنوان یکی از بهترین داروهای مؤثر در درمان چشم مورد توجه بود.

هاؤسر دانشمند آمریکایی در سال ۱۸۴۶ میلادی به جهانیان اعلام نمود که عسل عامل شفادهنده ای در سوختگی های مخصوص چشم است.

همچنین گوئیکس’ دانشمند روسی در سال ۱۸۹۸ مقاله ای اعلام کرد که عسل داروی بسیار مؤثری برای معالجه آماس و التهاب چشم می باشد. در کنگره چشم پزشکی سنگاپور هم یکی از دانشمندان مصری عسل را موفق تر از داروهای شیمیایی دانست مصرف عسل در درمان بیماری های ناشی از کمبود ویتامین های A و B و درمان شب کوری مؤثر است.

ابن سینا سودمند بودن عسل با آب پیاز، شبدر، مرغ (بیدگیاه) را برای درمان بیماری های چشم توصیه می کند.

در سوخومی (قفقاز) آ. میخائیلوف” برای درمان ورم پلک، ورم ملتحمه، زخم های قرنیه و سایر بیماری های چشم ضمادی بر پایه عسل اوکالیپتوس به کار برده است. در بخش چشم پزشکی بیمارستان محلی اودسا ، زخم های گوناگون قرنیه را با پمادهایی بر پایه عسل معالجه کرده اند. در آغاز کار با افزودن عسل به مرهمی که دارای ۳۰ درصد سولفیدین بود، اکتفا شد (عسل جایگزین وازلین).

با این روش جراحات مقاوم قرنیه با به هم آمدن زخم به خوبی درمان شدند. بیمارانی که دچار ورم قرنیه حاد بودند با مصرف قطره چشم ۳۰ درصد سولفامید سدیم، پماد وازلین و سولفیدین نتیجه نگرفتند، مگر پس از استعمال پماد عسل و سولفیدین. در آینده نزدیک علم پزشکی متوجه خواهد شد که عسل خود دارای خواص درمانی عالی در درمان بیماری های چشم است.

در عصر ما نیز با وجود داروهای تازه که در دسترس است (سولفامیدها، آنتی بیوتیک ها و …)، عسل اهمیت خود را از دست نداده و اغلب برحسب تجویز چشم پزشکان در درمان بیماری های گوناگون چشم به کار می رود.

قابل توجه! برای مداوای بیماری های چشم می توان تنها از عسل استریل شده ای که مستقیما از شان عسل برداشته می شود استفاده نمود و این کار حتما باید تحت نظر دکتر چشم پزشک باشد.

سایر ۷ نوع عسل استفاده شده در آیووردا عبارت اند از:

۱. برامارام (Bhraamaram): برای درمان استفراغ خونی

۲. کشودرام (Kshoudram): برای درمان دیابت

۲. پاوسیکام (Pauthikam): برای درمان دیابت و عفونت ادراری

۴. چاترام (Chathram): برای درمان آلودگی به کرم، استفراغ خونی و دیابت

۵. آردیام (Aardhyam) موثر در درمان بیماری‌های چشمی، سرفه و کم‌خونی

۶. اودالاکام (Ouddalakam): حس چشایی را افزایش می‌دهد. همچنین در درمان جذام و موارد مسمومیت نیز کاربرد دارد.

۷. دالام (Daalam): گوارش را افزایش می‌دهد و به درمان سرفه، استفراغ و دیابت کمک می‌کند.

درمانگرهای آیووردی در زمان تولید این عسل‌ها، عسل زنبور وحشی هندی را ترجیح می‌دهند، با این حال زنبورداران از زنبور ایتالیایی در کندوهای خود استفاده می‌کنند. سایر عسل‌های معروف استفاده شده توسط آن‌ ها عبارت اند از: عسل سامسکریتا مادو (که به معنی عسل پرورده یا تصفیه شده است) و عسل ماهاریشی.

درمان بیماری های چشم با عسل خام

رومانی کشوری است که در زمینه زنبورداری، سنتی دیرینه دارد و بنابراین جای تعجب ندارد که مقدار زیادی فرآورده‌های حاصل از کندو را به عنوان غذا یا دارو فراهم می‌کند.

گذشتگان ما از عسل برای بهبود چشمان خود استفاده می‌کردند، زیرا هر زمان که به آن نیاز داشتند، چه در حال کار در مزرعه و چه در انتهای روز، به راحتی در دسترس بود. همچنین از عسل بصورت کرم برای رفع قرمزی چشم ناشی از گرد و خاک استفاده می‌کردند. و اگرچه این عسل به مدت طولانی توسط کشاورزان رومانیایی استفاده می‌شده است، امروزه یافتن آن بسیار دشوار است.

یان بودناریو یکی از معدود زنبوردارانی است که همچنان عسل مناسب برای درمان چشم دارد. او در نواحی ساحلی رود دانوب و در نزدیکی هرشوا (Hârșova) زندگی می‌کند و تعداد کندوهای او به ۲۰۰ عدد می‌رسد و با وجود اینکه بیش از ۳۴ سال سابقه زنبورداری دارد، ادعا می‌کند که حقیقت کامل درباره برداشت بهترین عسل برای چشم را نمی‌داند.

این عسل چه تفاوتی با سایر عسل‌ها دارد؟

این عسل، نوعی عسل اقاقیا است، اما نوع جدیدی از آن که تنها از سرپوش‌های لانه‌های زنبور استخراج می‌شود. بودناریو می‌گوید: «این سرپوش‌ها نوعی مهر و موم طبیعی هستند که زنبورها ایجاد بصورت طبیعی می‌کنند». بر اساس گفته‌های وی، زنبورها سلول‌های کندو را درست می‌کنند، سپس آن را با عسل پر کرده و پیش از مهر و موم کردن کامل آن، حفره کوچکی را بر روی آن باقی می‌گذارند. زنبور از طریق این حفره، نوعی ماده ترشح شده از بدن خود را بر روی عسل می‌ریزد که حاوی یک آنزیم ضد باکتری به نام ایزوزیم است و جهت محافظت از عسل در مقابل هاگ، باکتری و قارچ درون سلول، ساخته شده است.

کاری که زنبور در این مرحله انجام می‌دهد این است که این سرپوش‌ها را برش می‌دهد، آن‌ها را تخلیه و پالایش می‌کند و عسل بدست آمده به این روش، باارزش‌تر از سایر عسل‌های درون سلول است.

گفته می‌شود که عسل اقاقیا دارای بیش از ۴۳۵ ماده است. در صورتی که سایر آنزیم‌های اضافه شده به عسل در لحظه آخر را جهت نگهداری بهتر به آن بیافزاییم، عسل با ارزش‌تری بدست خواهیم آورد. در یک گزارش تحلیلی، دیاستاز موجود در این عسل، دو برابر مقدار موجود در عسل اقاقیای معمولی است.

بودناریو مصرف این عسل اقاقیای جدید را برای درمان ورم ملتحمه، سیاهی دور چشم، فرسایش قرنیه و آب مروارید توصیه می‌کند.

این عسل بصورت زیر مصرف می‌شود:

کمی عسل را با انگشت خود بردارید و سپس آن را به پلک خود بمالید. این کار باعث تحریک غده‌های اشک در زیر چشم و نزدیک به بینی خواهد شد و نوعی احساس سوزش ایجاد خواهد نمود. اشک‌های ما با عسل ترکیب شده و بصورت آبکی درآمده و کل چشم را پوشش می‌دهد. لیزوزیم موجود در عسل، کل چشم را ضدعفونی کرده و ویتامین‌های موجود در آن باعث تغذیه بافت‌های همبند خواهند شد.

 از درمان خودسرانه و بدون توصیه پزشک برای قسمت های حساس بدن مانند چشم ها خودداری کنید.